...سلام
----------
فاز منفی که توی این چند روز داشتم رو الانمن به حداقل رسوندم...خیلی دلم می خواست بیام بنویسم ولی نمی خواستم فاز منفی ه رو تثبیت کنم...خیلی شعرها بود که می خواستم بنویسم...ولی نمی نویسم!س
فقط الان ممد اصفهانی داره می خونه
با من از سايه نگو خورشيد فردا مال ماست
تو كه باورم كني ، عشق يه دنيا مال ماست
پوزخند می زنیممممم!س
شب نگو ، شكوه نگو ، قلب ستاره روشنه
غم نگو ، غصه نگو ، وقتي دلت پيش منه
به تو چه! دل؟ کدوم دل؟ تو کی باشی؟!س
دست به دست من بده ، پا به پاي من بيا
بخون امروز مال عشق ، بگو فردا مال ماست
و چیزهای دیگری می گوید که برایش با دست یک نشان می فرستم!س
پس می بینین که زیاد هم حالم خوش نیس...ولی نه بهترم!س
من که گفتم: شادم که باشم رگه ی تلخی دارم...دیگه ببینین وقتی تلخ باشم چی می شه!!!...اصولا من رو در این مواقع با هرچی عسل تو دنیا هست هم...بماند
اونایی که این چند روزه با من تماس داشتن و زیاد تحویل نگرفتم...جواب اس ام اس ندادم...جواب آف ها رو کوتاه دادم...شرمنده...سکوت کنم این مواقع بهتره...چون ممکنه چیزی بگم که حتی نظر خودمم نباشه ولی به دلیل اعصاب نداشتن یا هنگیدن بگم...س
یه چیزای دیگه هم هست در این مورد که فعلا بایکوت می مونه تا موقع اش شاید گفتم...اینم جزو همون چیزایی ه که نمی خوام تثبیت شه
راستی...خوبه من تو پست قبل گفتم اهل دعوا و کتک کاری نیستم و این همه جیغ و داد کردین...اگه می گفتم می زنم دیگه چی؟! :دی
----------
یه چیز جالب...من تمام صحنه هایی رو که فیلم یا عکس می گیرم، یعنی نگاهم به ال سی دی یا چشمی ه دوربین هست، رو نمی تونم به خاطر بیارم...مگر این که چشمم رو از دوربین برداشته باشم...یه سفر چندسال پیش داشتیم که خیلی طول کشید...از اون فقط چند صحنه یادم میاد...در صورتی که حدود 10-12 تا فیلم هندی کم پر کردم تو سفر...چرا اینجوری ه نمی دونم :-/س
----------
اسپیشل رپورت
خوب من می دونستم کاپیتان بلک روی من رو زمین نمیندازه...بلاخره هرچی باشه من و اون دو روحیم در دو بدن!(آدمی لاشی تر از این کاپیتان نیس)...ولی برگشتنش حال نداد...چون زیادم خوشحال نیس(آره جون اون برادر چیزتر از خودش!)...می گه من به خاطر تو برگشتم...ولی خیلی ها به خاطر من برنگشتن...و من هم خودم رو می زنم به راه هایی که به بن بست می خورد و با مخ میریم توی دیوار که گم شدن برایم کم است که مثلا من نمی دونم منظورش از خیلی ها یک نفر است و آن یک نفر کیست!س
آخی...حیوونکی :دی
اینو داشته باش کاپیتان تا بعد!س*
----------
به نظرم یه کتاب درسی اضاف کنن به اسم فرهنگ!..و توی اون فرهنگ استفاده از وسایل و مکان ها رو آموزش بدن...یکی از درس هاش هم این باشه:س
فرهنگ استفاده از توالت عمومی!!!س
----------
کی میل من رو توی خبرنامه ی رادیو زمانه ثبت کرده؟!...البته بد نیست ها ولی معلومه گردونندگانش همچین خیلی خوشن...هر چی از جامعه ی ایرانی می خوان بگن می رن سراغ ایرانیان مقیم کانادا...هر چند به قول خودشون آرتیکل یه بار هم از هموسکشوال حمایت می کنن و دل می سوزونن برای هموسکشوال های توی ایران...س
همچین حالم به هم می خوره
البته به غیر رادیو زمانه که بدم هم نیست زیاد میل من ناخواسته خیلی جاهای دیگه(وای وای :دی) هم ثبت شده جوری که از پاک کردنشون خسته شدم...اگه هم جایی می خوام میل چک کنم با هزار بدبختی که کسی نبینه این کار رو می کنم :دی
----------
ما زندگی را در رنج می گذرانیم تا راحتی و آسایش ایجاد کنیم. تمام عمر می دویم با این امید که لحظاتی بنشینیم. تمام عمر زحمت می کشیم تا استراحت کنیم و البته عمر می گذرد و راحتی و نشستن و آرامش را لمس نمی کنیم ئ نمی یابیم، زیرا مرتبا از طریق اجتماع به ما نیازهای جدید تلقین می شود. س
ما می بینیم (همراه با درد) که تمام فلسفه ها و مذهب ها و ابده آل ها و عشق ها و خواست ها و... خلاصه شده در این: اصالت مال زندگی مادی است. بنابراین وقتی زندگی مادی اصالت دارد و هدف رفاه است، پس برای چه باید کار کرد؟ برای ساختن وسایل آسایش؟ به نظر شما انسان امروز بیشتر آسایش دارد یا انسان دیروز؟ پس همه ی نیروهایمان صرف فدا کردن آسایش زندگی، برای تهیه وسایل زندگی. قربانی شدن آسایش زندگی برای چه؟ برای تکامل؟ برای تعالی؟ برای رفتن به حقیقت؟ برای رسیدن به ایده آل های مقدس انسانی؟ برای تقرب و نزدیکی به بهترین دوست و یاور او(الله)؟ نه، برای بدست آوردن وسایل آسایش زندگی. زیستن برای مصرف، مصرف برای زیستن. یک دور باطل-دوز حماقت- کار- استراحت- خوردن- خوابیدن- همین و بس!!!س
ما تلاشمان و ناراحتی هایمان و رنج ها و حتی نوع احساس هامان در این است که بهتر زندگی کنیم و چرا؟ زندگی یعنی چه؟ تلاش برای چه؟ اصلا چرا زندگی کنیم؟سس
----------
پ ن1: حتما می دونین معنی اسپیشل رپورت در مطبوعات چیست! :دی ;)س
پ ن2: یه چیزایی اگه بشه می خواد پیش بیاد که دعا کنید پیش بیاد هر چه زودتر!س
